Πέμπτη 7 Απριλίου 2011
Tapes 'n' tapes...
Δεν ξέρω αν θέλω ή δεν θέλω να φανώ νοσταλγικός …δεν ξέρω αν έχει και σημασία. Το σίγουρο είναι πως, σκαλίζοντας παλιά συρτάρια με αντικείμενα-κειμήλια της εφηβείας σου , ξεθάβεις κάποια από αυτά που σου φέρνουν με μιας ένα ηλίθιο χαμόγελο στα χείλη, θυμάσαι παλιές καταστάσεις που δεν παίζουν πλέον και τις έζησες 100% τότε και ξαφνικά τρως τη φλασιά να τα «νεκραναστήσεις» - χωρίς ντε και καλά ιδιαίτερο ή προφανή λόγο, ίσως απλά για να αποκτήσουν και πάλι μία κάποια χρησιμότητα ως οπτικά ερεθίσματα πλέον, να τα μοιραστείς με ανθρώπους που έζησαν κι αυτοί τη φάση και να τους θυμίσεις πόσο κορυφαία ήταν τελικά τα ‘90’s…
Χμμμ…νοσταλγία μου μύρισε τελικά…ε και; Αφού ήρθαν μπροστά σου αδελφέ, έφαγες το φλάσμπακ, δεν μπορείς να το κάνεις το memory delete (εν προκειμένω μάλλον δεν θέλεις κιόλας), ακόμη δεν χτύπησε ο δίσκος… εκείνοι οι πάγκοι στα πανεπιστήμια που πουλούσαν κασέτες κάπου στα μέσα της προαναφερθείσας δεκαετίας έκρυβαν μικρούς και μεγάλους θησαυρούς – όλα όσα ήθελες να ακούς τότε υπήρχαν εκεί προς αγορά, έναντι μικρού (σχετικά) χρηματικού αντιτίμου και, το σημαντικότερο, η κάθε μία συνοδευόταν από (συχνά) χειροποίητο tracklist random χρωματισμού – και λέω «σημαντικότερο» καθώς τις περισσότερες από εκείνες τις κασέτες τις έχεις πλέον αποκτήσει σε πιο σύγχρονο format, συνεπώς είτε τις έχεις πετάξει-χαρίσει, είτε τις έχεις θάψει κάπου στο υπόγειο του σπιτιού σου, πολλές μάλιστα δεν αντικατοπτρίζουν πλέον με την καμμία τα τωρινά σου μουσικά γούστα! Οπότε τι σου έμεινε; Το περιτύλιγμά τους…
Είναι από τις λίγες φορές που το περιτύλιγμα καταφέρνει και υπερισχύει του περιεχομένου. Κάθε ένα από αυτά τα υποτυπώδη εξωφυλλάκια έχει τη χάρη του, άλλα πιο λιτά, άλλα πιο χρωματισμένα…άλλα με πιο εντυπωσιακή γραμματοσειρά, άλλα γραμμένα στο χέρι…όλα όμως σου θυμίζουν μία εποχή κατά την οποία ο όρος d.i.y. αποτελούσε αναπόσπαστο μέρος της μουσικής, ακόμη κι αν δεν ασπαζόταν πάντα από τους αγαπημένους σου μουσικούς αλλά αντιθέτως από τους λάτρεις και διακινητές αυτής. Όχι πως το do it yourself έχει πεθάνει, απλώς τότε το ένιωθες πιο έντονα.
Για να μη μακρηγορώ, αρχικός σκοπός του blog αυτού είναι η παράθεση όλων αυτών των μικρών εξωφύλλων, χωρίς αξιολογική σειρά. Αν μου εμφανιστεί άλλο ανάλογο ερέθισμα-τροφή προς blog-posting, θα ακολουθήσει συνέχεια…
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)